Antyki vs. nowoczesne przedmioty – wyrzucił skarb i kupił plastikowy badziew

Nowoczesność czy tandeta? Gdzie się podziała jakość?

Żyjemy w czasach, w których wszystko ma być szybkie, lekkie i „praktyczne”. Stare, solidne przedmioty uznaje się za niepotrzebne graty, a ich miejsce zajmują plastikowe zamienniki produkowane masowo. Czy rzeczywiście to dobry kierunek?

Niedawno znajomy postanowił „unowocześnić” swoje życie. Wyrzucił piękne, stare przedmioty, które miały wartość nie tylko materialną, ale i emocjonalną. Srebrne sztućce, porcelanowa zastawa po babci, ręcznie rzeźbione meble, klasyczny zegar z kukułką – wszystko to trafiło na śmietnik albo do przypadkowych kupców z internetu. W zamian? Plastikowe talerze z sieciówki, tani zestaw sztućców, który rdzewieje po kilku miesiącach, meble z płyty wiórowej, które rozpadną się przy pierwszej przeprowadzce.

Dlaczego dziś produkuje się badziew?

Kiedyś przedmioty tworzono z myślą o trwałości. Sztućce były srebrne lub platerowane, naczynia z prawdziwej porcelany, zegary z drewna i metalu, a meble – z litego drewna. Każda z tych rzeczy miała swoją historię, można ją było naprawić, odnowić i przekazać kolejnemu pokoleniu.

Dziś? Plastik, sklejka, płyta MDF, chińska tandeta. Zegary na baterie, które przestają działać po roku, talerze, które pękają od ciepłej wody, meble, które trzeszczą już przy składaniu. Nowoczesne przedmioty nie są projektowane na lata – mają się zużyć i zmusić cię do zakupu nowych. To czysty konsumpcjonizm, który generuje tony śmieci.

Antyki – skarb, którego nie doceniamy

Paradoks? Wyrzucamy stare rzeczy, a potem… tęsknimy za ich jakością. Szukamy „stylizowanych” mebli, kupujemy sztućce „w retro stylu”, wzdychamy do porcelany z czasów PRL-u. Niektórzy nawet polują na antyki, płacąc za nie krocie, bo w końcu zrozumieli, że to, co stare, jest często o niebo lepsze niż współczesna produkcja masowa.

A ty? Masz w domu coś solidnego, co przetrwa pokolenia, czy dałeś się wciągnąć w plastikowy świat jednorazówek?