Epoka elegancji - żyrandole i lampy w dobrym tonie

Królowa Anna zasiadała na angielskim tronie przez zaledwie 12 lat na początku XVIII wieku. Był to okres przejściowy od małego angielskiego baroku do palladyńskiej harmonii epoki georgiańskiej. Wnętrza nabrały większej prostoty, zarówno meble jak i wyroby z metalu stały się mniej wymyślę, za to bardziej eleganckie.

STYL KRÓLOWEJ ANNY

Mimo że w czasie krótkiego panowania Królowej Anny ani w architekturze, ani w sztuce dekoracyjnej nie wprowadzono żadnych wielkich innowacji, okres ten stał się synonimem elegancji, komfortu i dobrego smaku. Był to czas dominacji swojskiego i skromnego angielskiego stylu, wyrażającego upodobania subtelnej królowej domatorki.

Epokę tę cechuje większa prostota i nacisk kładziony na wysoką jakość materiałów i wykonania. Piękna szukano w kształcie mebla oraz słojowaniu drewna i prostym fornirze, bez uciekania się do stosowania markieterii, rzeźb i innych zdobień. To samo odnosiło się do srebra i mosiądzu. Zdobienia często ograniczały się do prostych grawarunków i aplikacji typu cut-card.

Księżna Marlborough, przyjaciółka i powiernica królowej, trafnie podsumowała powszechne dążenie do tego, by wszystko, od boazerii do twarzy damy, było proste i czyste.

Amerykańska królowa Anna

 Spokojna elegancja stylu Królowej Anny dotarła też do Ameryki , tyle że znacznie później, bo już po śmierci władczyni. Druga ćwiartka XVIII wieku to epoka "amerykańskiej Królowej Anny". Podobnie jak w Anglii, najbardziej charakterystyczną cechą stylu była pełna elegancji prostota.

 Nadal bardzo widoczne były wpływwy holenderskie. Z Holandii importowano ręcznie malowane płytki z Delft, które często stosowano do dekoracji kominków. Ze stylu holenderskiego wywodziły się też pewien typy dłużej, malowanej szafki, charakterystycznej dla okolic Nowego Jorku, która  zamiast szlachetnego drewna i dekoracyjnych rzeźb oryginału miała zdobienia typu grisaille.